குறள் 14: ஏரின் உழாஅர்

  குறள் 14: 

ஏரின் உழாஅர் உழவர் புயல்என்னும் 

வாரி வளங்குன்றிக் கால்

மு.வ விளக்கம்:

மழை என்னும் வருவாய் வளம் குன்றி விட்டால், ( உணவுப் பொருள்களை உண்டாக்கும்) உழவரும் ஏர் கொண்டு உழமாட்டார். 

சாலமன் பாப்பையா விளக்கம்: 

மழை என்னும் வருவாய் தன் வளத்தில் குறைந்தால், உழவர் ஏரால் உழவு செய்யமாட்டார் 

கலைஞர் விளக்கம்: 

மழை என்னும் வருவாய் வளம் குன்றிவிட்டால், உழவுத் தொழில் குன்றி விடும்

 கதை :

தென்காசியில் உள்ள சிறிய கிராமம் ஒன்றில் வசித்தான் ரவி. அவன் ஒரு இளைஞன், ஆனால் பாரம்பரிய உழவின் மீது அவனுக்கு பெரும் காதல். அவனுடைய தந்தை ஒரு பழைய பாசனக் கால்வாயை சார்ந்த நெசவு நிலத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் காலச்சுழற்சியில் அந்த கால்வாய் வற்றியது. புயலும் மழையும் தாமதிக்க ஆரம்பித்தது.

வட்டார உழவர்கள் பலரும் வேளாண்மையை விட்டுவிட்டு வேறு தொழில்களில் சென்று விட்டார்கள். ஆனால் ரவி மட்டும் நிலத்தை விட்டுவிட விரும்பவில்லை.

அவன் நினைத்தான், “ஏரியும் வாரியும் இல்லையென்றால் நாம் முற்றிலும் அழிந்துவிட வேண்டுமா?”

அந்த எண்ணத்தில், ரவி ஆராய்ச்சி செய்யத் தொடங்கினான். பட்டிமன்றங்கள், யூடியூப் வீடியோக்கள், நவீன விவசாயிகள் எல்லாரிடமிருந்தும் வழிகாட்டி பெற்றான். அதில் அவன் கற்றது: மழை இல்லாமல் உழைக்க வேண்டுமென்றால், நீர் சேமிப்பு, சொருகிய பாசன முறைகள் (drip irrigation), பாசன கிணறுகள், பருவநிலை சார்ந்த பயிர்ச்செய்கை ஆகியவை அவசியம்.

3 வருடங்களில், ரவி ஒரு சின்ன மாற்றத்தை பெரிய வெற்றியாக மாற்றினான். சூரிய சக்தியால் இயங்கும் பம்ப், நிலத்தடி நீர் பராமரிப்பு, தானியக்க பாசன அமைப்புகள் மற்றும் மழைநீர் சேமிப்பு தொட்டிகளை அமைத்தான். இன்று அவன் நிலம் நான்கு பருவமும் பயிர் கொடுக்கிறது. அருகிலுள்ள கிராமங்களும் அவனைப் பின்பற்றி உழவுக்கு திரும்ப ஆரம்பித்துள்ளன.

“ஏரின் உழாஅர்” என்பது இப்போது “ஊரின் வழிகாட்டி” ஆனான் ரவி.